براساس يافته‌هاي جديد، سوختن شهاب‌سنگ‌ها در جو زمين و مريخ به تغيير تركيبات جو اين 2سياره در جهت افزايش شانس ميزباني اين دو براي پيدايش حيات منجر شده است.

زمين و ديگر سيارات و اقمار منظومه شمسي در اوايل تشكيل، در حدود 4 ميليارد سال پيش، مورد هجوم تعداد بسيار زيادي سنگ‌هاي سرگردان و دنباله‌دارها و سيارك‌ها قرار گرفته‌اند كه با نام بمباران سنگين قديمي شناخته مي‌شود.

زماني كه شهاب‌سنگي به جو سياره وارد مي‌شود، در اثر گرماي بسيار زياد احتمال دارد كه قبل از متلاشي شدن يا برخورد به سطح زمين مقداري كربن دي اكسيد و مولكول آب از تجزيه كاني‌هاي سطح سنگ آزاد شود و دانشمندان حدس مي‌زنند كه آزاد شدن مولكول‌هاي آب در جو زمين و مريخ مي‌توانست به افزايش ميزان بخار و مرطوب‌تر شدن جو منجر شود همچنين افزايش دي اكسيد كربن به‌عنوان يك گاز گلخانه‌اي مي‌توانست باعث حفظ بيشتر انرژي خورشيدي و گرم شدن سياره ودر نهايت وجود اقيانوس‌هاي مايع شود.

پژوهشگران كالج سلطنتي لندن‌ با بررسي مقدار مواد سازنده و كاني‌هاي شاخص در 15 تكه شهاب سنگ قديمي كه از مناطق مختلف زمين جمع‌آوري شده بود و شبيه‌سازي‌ اتفاقاتي كه در زمان ورود سنگي فضايي به جو و بررسي ميزان افزايش دي‌‌اكسيد كربن و آب در دماهاي بسيار بالا، مشابه دماي اطراف شهاب سنگ در زمان ورود به جو، به نتايج جالبي رسيدند.

در اين پژوهش از تكنيك جديد گرماكافت اف تي‌اي آر كه در آن با استفاده از نيروي الكتريسيته دماي سنگ را در زمان يك ثانيه به 20 هزار درجه سلسيوس مي‌رسانند و سپس مقدار گاز آزاد شده از نمونه را اندازه‌گيري مي‌كنند.

پس از آزمايش مشخص شد كه به‌طور ميانگين در هنگام اعمال اين انرژي به سنگ در حدود 12 درصد جرم سنگ به‌صورت بخار آب و حدود 6 درصد جرم سنگ به حالت دي اكسيد كربن آزاد مي‌شود.

دانشمندان سپس به بررسي اطلاعات به دست آمده از بمباران سنگين پرداختند كه در حدود 4 ميليارد سال قبل در يك بازه زماني 20 ميليون ساله، ميليون‌ها تن سنگ سرگردان فضايي به زمين و مريخ برخورد كرده‌اند، سپس با در نظر گرفتن اين مقادير محاسبه كردند كه هرساله 10ميليارد تن دي اكسيد كربن و 10ميليارد تن بخار آب در جو دو سياره آزاد مي‌شد  و بر اين اساس، مقدار بخار آب و دي اكسيد كربن آزاد شده زمين را به حد كافي مرطوب و گرم مي‌كرد، تا جرقه پيدايش حيات در آن زده شود.

افزايش مقدار اين دو تركيب در هر دو سياره وجود داشته، ولي مريخ به خاطر اينكه مانند زمين، سپر مقاومي در برابر بادهاي خورشيدي مخرب نداشته، جو خود را از دست داده همچنين به خاطر ضعيف‌تر شدن فعاليت‌هاي آتشفشاني سردتر شده و امروزه نيز يخ‌هاي سياره به خاطر پايداري در حالت جامد به قطبين عقب نشيني كرده‌اند. جزئيات اين پژوهش در مجله ژئوشيمي و ژئوشيمي كيهاني چاپ شده است.

 

‌ Spaceref.com

ترجمه: حامد پور خرسندي

همشهري انلاين