امام حسين(ع) پس از ترك اعتراضآميز مدينه و ورود به مكه، به افشاي ماهيّت ضد اسلامي دستگاه يزيد پرداخت. در اين حال، مردم كوفه كه خاطرهي حكومت علي(ع) را از بيست سال پيش در خاطر داشتند، از امام حسين(ع) جهت رهبري خود دعوت كردند. از آن پس، سران شيعيان كوفه، نامههايى به حضور امام نوشتند كه اولين نامه در دهم رمضان سال شصت هجري به دست آن حضرت رسيد. ارسال نامهها از طرف شخصيتها و گروههاي متعدد كوفي همچنان ادامه يافت به طوري كه تنها در يك روز، ششصد نامه به دست امام رسيد و مجموع نامههايي كه به تدريج ميرسيد، بالغ بر دوازده هزار نامه گرديد. دعوت كوفيان، بُعد تازهاي به وضعيت داد و وظيفهي تازهاي براي امام ايجاد كرد. بنابراين و با در نظر گرفتن شرايط موجود بود كه امام حسين(ع) تصميم به عزيمت به عراق گرفته، راهي آن ديار شد.