شروع فعاليت شركت هواپيمايي ملي ايران و روز هما (1340ش)

در آستانه سالروز فعاليت « هما » هواپيمائي جمهوري اسلامي ايران هستيم ، همايي كه روزگاري در اوج قدرت و افتخار آفرين براي كشورمان بود و در طول دوران پيروزي انقلاب اسلامي و دفاع مقدس در خط مقدم و پس از آن نيز عليرغم تحريمهاي گسترده دشمنان به موفقيت هاي چشمگيري در زمينه هاي مختلف از جمله جايگزيني نيروهاي كارآمد به جاي پرسنل خارجي و سپس به ساخت قطعات و تعميرات اساسي هواپيماها دست يافته است.

آغاز عمليات متوسط والفجر 9 در استان سليمانيه توسط سپاه (1364 ش)

در حالي كه عمليات بزرگ و پيروزمند والفجر 8 در شبه جزيره فاو ادامه داشت، عمليات والفجر 9 در تاريخ پنجم اسفندماه 1364 ش با رمز يااللَّه در جبهه شمالي چوارتا در منطقه‏اي به وسعت 200 كيلومتر مربع در استان سليمانيه عراق آغاز شد و تا نهم اسفند به طول انجاميد. هدف اين عمليات آزادسازي ارتفاعات مهم اين منطقه و پراكنده كردن نيروهاي عراقي از جبهه‏هاي جنوبي بود. نيروهاي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در سرماي شديد ارتفاعات منطقه، اين عمليات دشوار نظامي را با موفقيت به انجام رساندند. نتايج عمليات متوسط والفجر 9 : تلفات نيروي انساني دشمن: 250 نفر اسير و 2500 نفر كشته و زخمي، ساير نتايج: انهدام نيروي دشمن و تصرف بخشي از خاك دشمن و ارتفاعات مهم منطقه. جمهوري اسلامي ايران با اجراي عمليات والفجر 9، علاوه بر آزادسازي ارتفاعات مهم منطقه و تجزيه و پراكنده كردن نيروهاي عراقي، آمادگي خود را براي ادامه مقاومت در برابر دشمن متجاوز به تمام دنيا اعلام نمود و قدرت خود را بار ديگر تثبيت كرد.

صدور قطعنامه 582 شوراي امنيت سازمان ملل درباره جنگ عراق با ايران (1364 ش)

دو روز پس از تصرف منطقه استراتژيك فاو در جريان عمليات بزرگ والفجر 8 به درخواست عراق و هفت كشور اتحاديه عرب، جلسه شوراي امنيت تشكيل شد و شورا در جلسه پنجم اسفند 1364، قطعنامه 582 را تصويب كرد. در اين قطعنامه با يادآوري شش سال درگيري شورا با مسأله و با ابراز نگراني نسبت به طولاني شدن درگيري و تعهد اعضاي سازمان ملل به حل و فصل صلح‏آميز اختلافات و يادآوري تعهّد اعضا به خودداري از كاربرد گازهاي خفه كننده و مسموم در جنگ‏ها و تاكيد بر غيرقابل قبول بودن كسب اراضي از راه زور، از اقدامات اوليه‏اي كه سبب بروز و ادامه منازعه شده، ابراز تاسف گرديده است. در اين قطعنامه همچنين از تشديد حملات به مناطق غيرنظامي، حمله به كشتي‏هاي بي‏طرف و استفاده از سلاح‏هاي شيميايي اظهار تاسف شده و خواهان آتش‏بس گرديده است. واضح است كه صدور قطعنامه 582 تنها در نتيجه تصرف فاو بوده و بررسي علل جنگ و معرفي متجاوز، به صورت مبهم و سربسته مطرح گرديد. جمهوري اسلامي ايران در پي صدور اين قطعنامه اعلام داشت آن قسمت از قطعنامه كه به كلّ جنگ و خاتمه خصومت‏ها مربوط مي‏شود، ناقص، بي‏اعتبار و غيرقابل اجراست و عراق نيز اعلام كرد اگر ايران اين قطعنامه را رسماً و بدون شرط بپذيرد، عراق نيز آن را اجرا خواهد كرد. به اين ترتيب اين قطعنامه نيز به سرنوشت مشابه قطعنامه‏هاي قبلي دچار شد.

روز بزرگداشت دانشمند شهير امامي "خواجه نصيرالدين طوسي"

ابوجعفر محمدبن محمد معروف به خواجه نصيرالدين طوسي و ملقب به استاد البشر و محقق طوسي در سال 597 ق در طوس به دنيا آمد. وي در ابتدا علوم عقلي و نقلي و حكمت مشاء را آموخت و در سال‏هاي بعد رياضيات، فقه، فلسفه، نجوم و ادبيات را خواند به طوري كه در علوم روز به تبحر و استادي تمام رسيد. وي چند سال پس از واقعه حمله سپاهيان چنگيزخان مغول، به قلعه اسماعيليه پناه برد و در آن‏جا نيز از تاليف و نگارش باز نايستاد. با غلبه سپاه مغول بر اسماعيليان، خواجه نصيرالدين به خدمت هلاكوخان مغول پيوست و با استفاده از نفوذ خود، از كشتار مردم و دانشمندان و تخريب آثار فرهنگي و علمي و غارت شهرها و روستاها جلوگيري نمود. پس از فتح بغداد و سقوط عباسيان، خواجه نصير ماموريت يافت تا رصدخانه مراغه را ترتيب دهد. او جماعتي از رياضي‏دانان بزرگ گردآورد و كار احداث رصدخانه را در سال 657 ق آغاز كرد. خواجه، با اين كار، عالمان بزرگ زمان را كه پراكنده بودند در يك مكان، جمع كرد و همچنين كتابخانه‏اي عظيم در محل رصدخانه مراغه احداث نمود. اين عالم سترگ براي تهيه كتاب‏هاي مورد نظر، كتبي از بغداد، شام و شمال آفريقا و اطراف و اكناف ايران فراهم نمود و كتابخانه‏اي با بيش از چهارصد هزار جلد كتاب، ايجاد كرد. عمر خواجه از اين پس در خدمات علمي گذشت. خواجه نصيرالدين، يكي از بزرگ‏ترين بنيانگذاران كلام شيعه و پيشاهنگ بزرگ فلسفه مشّاء بود و ضمن تاييد حكمت ابن‏سينا، به شرح مشكلات اشارات پرداخت. وي همچنين آثار متعددي را در علوم مختلف به نگارش درآورد كه اخلاق ناصري، تجريد العقايد، ذيج ايلخاني، اوصاف الاشراف، اساسُ الاقتباس و تذكره نصيريه و بيش از شصت اثر ديگر در اصول دين، اخلاق، منطق، هندسه، هيئت، نجوم و عروض و شعر از آن جمله‏اند. خواجه نصيرالدين سرانجام در سال 672 در 75 سالگي، شانزده سال پس از تاسيس رصدخانه درگذشت و در كاظمين به خاك سپرده شد.

روز مهندسي

در قديم مهندس به شخصي اطلاق مي شده كه به علم هندسه آگاهي مي داشت. روزپنجم اسفند در تقويم‌ها روز بزرگداشت دانشمند بزرگ ايراني "خواجه نصرالدين طوسي " و "روز مهندسي" اعلام شده است. هفتصد و پنجاه و چهارسال از درگذشت دانشمند بزرگ ايراني خواجه نصرالدين طوسي مي‌گذرد اما هنوز هم دستاوردهاي علمي و آراء اين دانشمند ايراني محل رجوع است. خواجه نصرالدين طوسي از بزرگترين فلاسفه و رياضي‌دانان و دانشمندان ايراني است كه پس از بزرگاني مانند "فارابي"، "ابوريحان بيروني"، "ابوعلي سينا" و "رازي " ظهور كرد .

مرسوم شدن "تقويم" توسط "پاپ گريگوري سيزدهم" (1582م)

مسئله تقويم به دستگاه تقسيم زمان اطلاق مي‏گردد كه بر اساس حركت وضعي زمين و دوره‏هاي طبيعي شكل گرفته است. سابقه تقويم به دوران بَدَوي باز مي‏گردد كه در آن، بشر از تكرار حالات طبيعت همانند بهار و زمستان، به شكل‏گيري فصل‏ها پي برد. بنابراين تقويم‏ها بر اساس شمسي، قمري و ميلادي به وجود آمد. پس از ميلاد مسيح(ع) تقويم يولياني يا قيصري رايج شد كه بيش از 1500 سال دوام آورد تا اين كه پاپ گريگوري سيزدهم در 24 فوريه 1582م، با انجام اصلاحاتي در تقويم قيصري، تقويمي ارائه نمود كه در آن، اولاً اول ژانويه آغاز سال به حساب مي‏آمد و ثانياً اختلاف به وجود آمده از كسر سال را كه پس از مدتي بالغ بر ده روز شده بود، از ميان برداشت. او هم‏چنين در اين تقويم، سال كبيسه را كه برابر با 366 روز و هر 4 سال يك بار مي‏باشد، تثبيت و تأييد نمود. اين تقويم كه امروزه در سراسر جهان به عنوان تاريخ ميلادي رسمي پذيرفته شده است داراي 12 ماه شامل ژانويه، فوريه، مارس، آوريل، مه، ژوئن، ژوئيه (جولاي)، اوت (آگوست)، سپتامبر، اكتبر، نوامبر و دسامبر مي‏باشد.

انعقاد پيمان بغداد بين تركيه و عراق (1955م)

در ادامه سياست‏هاي استعماري غرب به بهانه جلوگيري از نفوذ كمونيسم، در 24 فوريه 1955م پيمان بغداد ميان دو كشور تركيه و عراق در بغداد امضا شد و بعدها كشورهاي ديگري از جمله ايران و پاكستان و انگلستان به آن پيوستند و امريكا نيز به عنوان عضو ناظر در آن شركت جست. اين قرارداد كه پيش‏زمينه و اساس پيمان سنتو بود، پيماني منطقه‏اي به شمار مي‏رفت كه همانند ناتو در غرب، در برابر گرايش ملت‏ها به افكار كمونيستي مقاومت مي‏نمود. پيمان بغداد كه پس از كودتاي عبدالكريم قاسم در عراق در سال 1958م و خروج عراق از اين پيمان، به سازمان پيمان مركزي تغيير نام داد در واقع حلقه‏اي از زنجير اتحاديه‏هاي نظامي غرب از پيمان آتلانتيك شمالي تا پيمان آسياي جنوب شرقي (سيتو) و پيمان امنيت اقيانوس آرام (آنزوس) بود و امريكا با اين كه تا پايان، عضويت كامل آن را نپذيرفت، با پيمان‏هاي نظامي دوجانبه با هر سه كشور ايران، تركيه و پاكستان عملاً نقش رهبري و كارگرداني اين سازمان را به عهده داشت. سازمان پيمان مركزي از سال 1979م كه با خروج جمهوري اسلامي ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از آن مواجه شد، عملاً اعتبار خود را از دست داد و منحل گرديد.