پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو" در مطالعه اخیرشان موفق به شناسایی حجم زیادی اکسیژن در جو یک ستاره باستانی شده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، ستاره "J۰۸۱۵ + ۴۷۲۹" ستاره‌ای با فلزینگی فوق‌العاده کم در صورت فلکی سیاهگوش است. این ستاره ۷ هزار و ۵۰۰ سال نوری از خورشید و ۳ هزار و ۳۰۰ سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارد.

در اخترشناسی و کیهان‌شناسی، فلزینگی(Metallicity) نشان‌دهنده نسبتی از جرم یک جسم نجومی است که از عنصرهایی به‌جز هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌ است.

اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو و موسسه "de Astrofísica de Canarias" و دانشگاه کمبریج اخیراً ترکیب شیمیایی بسیار غیرمعمول را در جو ستاره مشاهده کرده‌اند. ستاره شناسان مقدار زیادی از اکسیژن موجود در جو این ستاره اولیه را کشف کرده‌اند.

پژوهشگران با استفاده از تلسکوپ‌های کِک(W. M. Keck Observatory) رصدخانه مونوکی در هاوایی موفق به کشف این موضوع شدند. علاوه بر این، این موضوع یک سرنخ مهم در مورد چگونگی تولید اکسیژن و سایر عناصر ضروری در اولین نسل از ستاره‌های جهان را ارائه می‌دهد.

"آدام برگاسر"(Adam Burgasser) اخترفیزیکدان و یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: ستاره‌هایی مانند J۰۸۱۵ + ۴۷۲۹ به عنوان "ستاره هاله"(halo stars) شناخته می‌شوند. این به دلیل توزیع تقریباً کروی آنها در اطراف کهکشان راه شیری است.

برای مشاهده ستاره شناسان از داده‌ها برای اندازه‌گیری فراوانی ۱۶ گونه شیمیایی از جمله اکسیژن در جو این ستاره استفاده کردند.

"جونای گونزالز هرناندز رامون وای کجال"(Jonay González Hernández, Ramón y Cajal ) پژوهشگر مقطع فوق دکترا و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: ترکیب بدوی ستاره نشان می‌دهد که در صدها میلیون سال اول پس از بیگ‌بنگ و احتمالاً از ماده خاج شده از ابرنواخترهای اولیه راه شیری شکل گرفته است.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Astrophysical Journal Letters" منتشر شد.