تصويب قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد درباره لزوم پايان جنگ ايران و عراق (1366ش)
قطعنامه 598 شامل 10 ماده بود كه به اتفاق آراي 15 عضو شوراي امنيت به تصويب رسيد. اين قطعنامه يكي از معدود موارد مورد اتفاق پنج عضو دايمي شوراي امنيت در تاريخ چهل ساله سازمان ملل تا آن روز به شمار ميرود. رژيم بعثي عراق بلافاصله موافقت بدون قيد و شرط خود را با مفاد آن، مشروط به متابعت ايران از آن اعلام نمود. از آنجا كه در قطعنامه 598، برخلاف قطعنامههاي قبلي اين سازمان، تا حدودي نسبت به حقوق ملت ايران توجه شده و نكات مثبت در آن آمده بود، دولت ايران آن را رد نكرد و تنها شرط تحقق آن را تعيين متجاوز اعلام نمود. پا فشاري ايران براي شناسايي متجاوز، بار ديگر بر دشمنان ايران گران آمد و آنان را وارد ميدان كرد كه در اين ميان آمريكا با حضور بيش از 43 رزمناو در خليج فارس و ديگر متحدان نيز با اهداي سلاحهاي گوناگون، اوج اتحاد خود را با رژيم عراق به نمايش گذاشتند. از آن پس، دشمن بعثي با حمايت همه جانبه و به كارگيري گسترده سلاحهاي شيميايي، غيرانسانيترين اعمال را در جنگ انجام داد و حتي از كشتار مردم كشور خود نيز كه به رزمندگان اسلام پناه داده بودند، ابا نكرد. سرانجام با وقوع حوادث متعدد، رهبر كبير انقلاب اسلامي، با درك توطئه غرب و نيز در نظر گرفتن منافع و مصالح نظام، قطعنامه 598 شوراي امنيت را يك سال بعد در 27 تيرماه 1367 پذيرفتند.
آغاز عمليات والفجر 2(1362ش)
عمليات والفجر ۲ در چنين روزي از سال ۱۳۶۲ هجري شمسي بهعنوان نخستين عمليات منظم در جبههي شمالي جنگ آغاز کرد. عمليات والفجر ۲ از سلسله عمليات‌هاي والفجر، در ۲۹ تيرماه ۱۳۶۲ش در منطقهي مرزي پيرانشهر و بلندي‌هاي حاج‌عمران در شمال غربي ايران، توسط يگان‌هاي سپاه پاسداران و ارتش جمهوري اسلامي ايران به اجرا درآمد. حمله در ساعت ۲۴ با رمز "يا الله يا الله يا الله" آغاز شد. هدف نيروهاي خودي تجزيه و انهدام نيروي دشمن و فتح چندين ارتفاع مهم منطقه بهمنظور خارج ساختن شهرهاي مرزي از آتش سنگين توپخانه و ديد دشمن بود. به اين ترتيب، پادگان حاج‌عمران آزاد و نيروهاي ايراني بر شهر "چومانمصطفي" عراق مسلط شدند. در اين عمليات همچنين تردد افراد ضد انقلاب و نفوذ آنها از سوي خاك عراق به ايران محدودتر و زمينه براي اجراي عمليات نفوذي به قلب دشمن فراهم شد. بهويژه آنكه شهر "اربيل" و "كركوك" عراق و تأسيسات نفتي شهر كركوك به محل استقرار نيروهاي خودي نزديك بود. در اين عمليات، ۱۶ گردان از سپاه پاسداران و ۶ گردان پياده و يك گردان مكانيزه از ارتش شركت داشتند و هوانيروز كار پشتيباني را انجام مي‌داد. طي اين عمليات و در همان ساعات نخستين، ضمن آزادسازي چندين روستاي منطقه، گمرك پيرانشهر به دست نيروهاي ايراني افتاد و تا پايان دو هفته نبرد و درگيري؛ چندين تنگهي مهم و ارتفاعات معروف منطقه و در مجموع ۲۰۰ كيلومتر مربع از خاك ايران و عراق آزاد شد. همچنين ۵ فروند هواپيماي روسي عراق، ۱۰ فروند چرخبال، ۴۰ دستگاه تانك و نفربر زرهي، ۴۵ دستگاه خودروي مهمات و خودروهاي ديگر و چندين قبضه سلاح سنگين و نيمه‌سنگين از ارتش عراق منهدم و شماري از يگان‌هاي كماندويي، مكانيزه و پيادهي آنها متلاشي و بيش از ۴۲۰۰ تن از نيروهاي بعثي عراقي كشته، زخمي يا اسير شدند. در ميان غنائم به دست آمده از ماشين جنگي صدام، ۲۰ دستگاه تانك و نفربر، ۱۲ قبضه انواع توپ،۵۰ دستگاه خودروي نظامي، چندين دستگاه خودروي مهندسي، صدها قبضه سلاح سبك و نيمه‌سنگين و تيربار و خمپارهانداز به چشم مي‌خورد. از جملهي اتفاقات مهم در اين عمليات، شهادت محمد بروجردي قبل از عمليات، شهادت حجت‌الاسلام والمسلمين مصطفي رداني‌پور فرماندهي لشكر ۱۴ امام حسين (ع) در حين عمليات و شهادت شهيد ذبيح‌الله عاصي‌زاده فرماندهي تيپ ۱۸ الغدير مي‌باشد.
تبعيد حضرت امام موسي كاظم(ع) از مدينه به عراق(179 ق)