هجرت پيامبر اكرم(ص) از مكه به مدينه و لَيلَة المبيت (1 ق)

مسأله‏ي هجرت پيامبر از مكه به مدينه، در جريان بيعت دوم عقبه تثبيت و تعيين شد. كفار قريش با آگاهي از اين امر در صدد كشتن پيامبر برآمدند. براي اين كار پيشنهاد ابوجهل مورد موافقت سران قريش قرار گرفت كه براساس آن از هر تيره‏ي قريش، جوان دليري برگزيده شود تا همه با هم شبانه به پيامبر حمله‏ور شوند و او را به قتل برسانند. خداوند، پيامبر را از توطئه‏ي قريش آگاه كرد و فرمان هجرت ايشان را در همان شب صادر فرمود. پيامبر(ص) براي گمراه كردن كفار، علي(ع) را در بستر خود قرار داد. اين شب معروف به ليلةالمبيت شد و هجرت رسول اكرم(ص) مبدأ تاريخ مسلمانان واقع گرديد.

رحلت "زينب بنت خزيمه" همسر پيامبر(ص) در مدينه‏ي منوره (4 ق)

زينب بنت خزيمه پس از آن كه شوهر اولش در اُحد به شهادت رسيد، به شرف ازدواج با حضرت محمد(ص) نايل شد و چند ماه پس از آن بدرود حيات گفت. اين بانوي بزرگوار از كثرت رَحْم و اطعام و صدقه برمساكين و فقرا به "امُّ المساكين" شهرت دارد.

قتل "مُسَوّر بن مَخزَمه ‏ي زهري" از ياران امام علي(ع) (62 ق)

مُسَوَّر بن مَخْزَمَة بن نوفل زهري از اصحاب رسول اكرم(ص) و امام علي(ع) و از فقهاي عصر و اهل علم و ديانت زمان خود بود. وي بعد از معاويه با يزيد بيعت نكرد و در مكه اقامت گزيد. مسور به هنگام خواندن نمازدر حجراسماعيل، در حمله‏ي سپاه يزيد به مكه بر اثر برخورد سنگ منجنيق كشته شد.

آغاز قيام توابين در كوفه به رهبري "ابن صُرَد خزاعي" عليه حكومت ظُلم اُموي (65ق)

گروهي از مردم كوفه كه از شهادت امام حسين(ع) سخت اندوهگين شده و از اين كه امام را ياري نكردند، پشيمان شدند، توبه نموده و خود را توّابين ناميدند. اينان پس از اين كه بر مزار سيدالشهداء به عزاداري پرداختند، به رهبري سليمان بن صُرَد خزاعي از اصحاب رسول خدا و شانزده هزار نفر، راهي كوفه شدند تا انتقام خون امام حسين(ع) رابگيرند. در نتيجه، جنگي با لشكر شام روي داد كه سليمان كشته شد و سپاه منهزم گرديد.

آغاز هفته بين ‏المللي علم، فضا، صلح

سازمان ملل متحد نهم تا چهاردهم نوامبر هر سال را به عنوان هفته بین المللی علم وصلح نام نهاده است. در این هفته سعی می شود بر استفاده صلح آمیز از آموزه های علمی و فنی و بهره گیری از آنها در جهت گسترش صلح در جهان تاکید شود. یکی از اهداف تاسیس سازمان ملل متحد پاسداشت صلح جهانی یوده است. به همین منظور در مقدمه منشور سازمان ملل متحد آمده است: "ما مردم ملل متحد با تصمیم به محفوظ داشتن نسل های آینده از بلای جنگ که دو بار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیرقابل بیان کرده و با اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت و تساوی حقوق بین مرد و زن و همچنین به ملت ها اعم از کوچک و بزرگ و ایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام به الزامات ناشی از عهدنامه ها و سایر منابع حقوق بین المللی و کمک به ترقی اجتماعی و شرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر و برای نیل به هدف هایی چون تساهل، مدارا کردن و زیستن در حال صلح با یکدیگر و به منظور متحد ساختن قوای خود برای نگهداری صلح و امنیت بین المللی و قبول اصول و ایجاد روش هایی که عدم استعمال نیروی سلاحها را جز در راه منافع مشترک تضمین نماید و... مصمم شده ایم که برای تحقق این مقاصد تشریک مساعی کنیم. "بی شک ایجاد جهانی عاری از سلاحهای مختلف و در عین حال استفاده بهینه از علم و فناوری در جهات آسایش بشر از جمله آرزوهای بشر امروزی است. گرچه این آرزو دور از دست می نماید اما تلاش باید ادامه یابد. نباید از نظر دور داشت نخستین برهم زنندگان صلح جهانی همان کشورهایی اند که سازمان ملل متحد را به وجود آوردند زیرا این کشورها مثل امریکا نمی توانند منافع مستقلی را برای کشورهای دیگر در نظر بگیرند بنابراین بر اساس قدرت و توان اقتصادی ونظامی، کشوری مانند آمریکا درصدد است تا همه جهان را مطیع و فرمانبردار کند وعلم و دانش و فن را ملک مطلق خویش می پندارد. اگر ملتی چنین قانون جنگلی را نپذیرد باید آماده فشارهای مختلف باشد.

تخريب و برداشته شدن ديوار برلين بين آلمان شرقي و غربي (1989م)

در سه ماهه آخر سال 1989م، اوضاع اروپاي شرقي به كلي دگرگون شد. در حالي كه گورباچف در اول اكتبر اين سال، براي شركت در جشن‏هاي چهلمين سالگرد تأسيس جمهوري دموكراتيك آلمان شرقي به برلين رفته بود، مقدمات بركناري اريك هونْكِر از رهبري آلمان شرقي نيز توسط رهبر شوروي فراهم آمد. سقوط هونكر كه نزديك به هفده سال، رهبر بلامنازع آلمان شرقي بود، موقعيت حزب كمونيست حاكم بر اين كشور را به شدت تضعيف كرد. تحولات گسترده در بلوك شرق، اصلاحات در جوامعِ كمونيستي كه به فروپاشي ساختار سياسي اين كشورها منجر گرديد؛ به ظهور بي‏اعتباري كمونيسم منتهي شد. وقوع اين حوادث در نتيجه به برچيده شدن ديوار برلين در نهم نوامبر 1989م منجر گرديد و مردم آلمان شرقي و غربي براي اولين بار پس از 28 سال توانستند آزادانه به نيمه ديگر كشور سفر كنند. در واقع ديوار برلين كه در 13 اوت 1961م شكل گرفت، نمادي بود از جدايي ظاهري ليبراليسم غربي و كمونيسم شرقي. سرانجام اين امر مقدمات تحولات بعدي را به وجود آورد كه در نهايت به اتحاد دو آلمان در سوم اكتبر سال 1990م انجاميد. (ر.ك: 13 اوت)