تصرف شهر بغداد پايتخت خلفاي عباسي توسط "هلاكوخان مغول" (656 ق)

پس از حمله‏ي سپاهيان مغول و تسخير شهر بغداد، پايتخت خلافت عباسيان، در چهارم صفر سال 656 ق، خليفه‏ ي عباسي، المستعصم باللَّه، با سه پسر خود و سه هزار تن از سادات، بزرگان، قضات و اعيان بغداد از شهر خارج شد و به خدمت هلاكو رسيد و تسليم وي گرديد. هلاكو امر كرد كه مردم بغداد را به بهانه‏ي سرشماري به خارج از شهر كوچ دهند. سپس دستور قتل همگي آنان را صادر كرد و خود در نهم صفر وارد بغداد شد و آن شهر تاريخي را به يغما بُرد.

رحلت استاد بزرگ اخلاق ميرزا "محمد علي شاه ‏آبادي" (1369 ق)

آقا ميرزا محمد علي شاه‏آبادي فرزند شيخ محمدجواد اصفهاني در سال 1292 قمري در اصفهان متولد گرديد و مقدمات علوم را از محضر پدر بزرگورارش كه خود از فقها و شاگردان صاحب جواهر بود، فرا گرفت. سپس از محضر برادرش آقا شيخ احمد بيدآبادي و ميرزا محمدهاشم خوانساري بهره‏مند شد. سپس در تهران، فقه و اصول را از محضر ميرزا حسن آشتياني و عرفان را از محضر ميرزاهاشم گيلاني و فلسفه را از ميرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت و براي تكميل مراتب علمي به دارالعلم نجف اشرف رهسپار گرديد. آيت اللَّه شاه آبادي سپس به سامرا رفته و در درس آيت‏اللَّه ميرزا محمد تقي شيرازي شركت جست و از افادات آن بزرگوار بهره‏ها برد. ايشان بنا به اصرار والده‏ي محترم خود به ايران بازگشت و در تهران سكونت جست و در مسجد سراج الملك (شاه آباد سابق) به اقامه‏ي نماز و ترويج و تبيين معارف اسلام پرداخت. آيت اللَّه شاه آبادي آن گاه در سال 1347 قمري به حوزه‏ي علميه‏ي قم رفت و به تربيت طلاب علوم ديني پرداخت و شخصيت‏هاي بزرگواري چون حضرات آيات عظام: امام خميني(ره)، سيد شهاب‏الدين مرعشي نجفي، ميرزا هاشم آملي، محمدرضا مروج طبسي و... را به جهان تشيع عرضه نمود. بعد از 7 سال مجدداً به تهران بازگشت و در مسجد امين‏الدوله‏ي بازار، امامت جماعت را به عهده گرفت. از اين استاد فرزانه‏ي عرفان، كتاب‏هاي فراواني بر جاي مانده كه منازِلُ السّالِكين، رساله‏ي عقل و جهل، حاشيه‏ي كفايةُ الاصول و... از آن جمله‏اند. در موقعيتي كه رضاخان پهلوي، تمام مساجد و منابر را تعطيل نموده بود، آيت اللَّه شاه‏آبادي، هيچ گاه نماز و سخنراني‏اش قطع نشد. زماني هم كه رضاخان، پوشيدنِ لباس روحانيت را ممنوع كرده بود، او فرزندانش را به روحاني شدن و پوشيدن لباسِ مقدس روحانيت تشويق كرد و به بركت همين تلاش مُخلصانه، هفت تن از فرزندانِ ايشان، روحاني شدند. وفات اين عارف بزرگ برابر با 3 آذر 1328 ش در 77 سالگي روي داد و پس از تشييعي باشكوه در رواق ابوالفتوح رازي در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) مدفون گرديد. حضرت امام خميني(ره) درباره استاد مي‏فرمود: "من در طول عمرم، روحي به لطافت روح‏آيت‏اللَّه شاه‏آبادي نديدم."

تاج‏گذاري "كوروش هخامنشي" و آغاز سلسله پادشاهي هخامنشيان در ايران (539م)

پس از قدرت گرفتن كوروش هخامنشي و يورش به سرزمين بابل و تصرف آن، وي در چهاردهم اكتبر سال 539 قبل از ميلاد در پرستش‏گاه بابِل تاج‏گذاري كرد. از اين زمان بود كه پادشاهي سلسله هخامنشيان آغاز شد و حكومت شاهنشاهي در ايران بنيان‏گذاري گرديد. كوروش در ابتدا، شوش را به پايتختي خود برگزيد و سپس سالياني به جنگ با اقوام گوناگون پرداخت تا اينكه در يكي از اين جنگ‏ها زخمي شد و در سال 529 قبل از ميلاد، پس از ده سال سلطنت درگذشت. دوران حكومت سلسله هخامنشيان تا سال 330 قبل از ميلاد به مدت 200 سال به طول انجاميد و سرانجام به دست اسكندر مقدوني منقرض شد.

تولد "ويليام پن" سياست‏مدار و فيلسوف برجسته انگليسي (1644م)

ويليام پن، فيلسوف برجسته انگليسي، در چهاردهم اكتبر 1644م در لندن به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات متوسطه، وارد دانشگاه آكسفورد گرديد اما تحصيلات خود را نيمه تمام گذاشت و پس از چندي با اعضاي فرقه كويْكر آشنا شد. اين عده كه انجمن دوستان ناميده مي‏شدند، طرفدار مقاومت جدي در برابر هرگونه بدي بودند. پن در سال 1681م، نقشه ايجاد يك مدينه فاضله مبتني بر وحدت و برادري را طرح‏ريزي نمود تا نمونه و سرمشقي براي همه بشريت باشد. از اين رو، از طرف پادشاه وقت انگلستان، قطعه زميني در امريكا براي اجراي اين طرح كه آن را آزمايش مقدس ناميده بود در اختيار ويليام پن قرار گرفت. در اين مستعمره كه به نام پن، پنسيلوانيا به معني جنگل پِن ناميده مي‏شد، دولتي طرح‏ريزي و اجرا گرديد كه هرچند پِنْ رهبر آن بود، ولي قدرت در اختيار مردم قرار داشت. آزادي بيان و تسامح ديني، ساخت دارالتأديب به جاي زندان، قرار دادن مجازات اعدام فقط براي جنايت و خيانت، عدم وجود طبقات اجتماعي و ارتش، حاكميت حكومت مشترك المنافع بر پايه‏هاي دوستي، عدالت و صلح، از جمله ويژگي‏هاي اين جامعه جديد بود. ميل به عدالت كه با حس ترحم در پن آميخته بود، سبب شد كه با بوميان سرخ پوست‏ارتباط يابد و با آنان قرارداد دوستي منعقد كند. ويليام پن، منطقه تحت حكومت خود را اگرچه هديه‏اي از پادشاه انگلستان بود، اما از صاحبان سرخ پوستِ آن خريداري كرد و آن را محلي براي سكونت ستمديدگان سراسر جهان قرار داد. پن، دولت مستعمره خود را مانند ساعتي مي‏دانست كه مردمي كه وي رهبر آنان بود، حركت و كار آن را، ميزان مي‏كردند. در اين سرزمين، مردم با جمع شدن به دور هم حق داشتند كه قوانين تازه وضع كنند و قوانين قديم را اصلاح يا لغو سازند. در حقيقت، پن، نطفه سازماني چون ملل متحد را در آن‏جا گذاشت و خود رهبري اخلاقي و سياسي آن را در دست گرفت. ويليام پن سرانجام در 30 ژوئيه 1718م در هفتاد و چهار سالگي درگذشت.

آغاز به كار "كنگره تاريخي وين" در مورد اروپاي پس از ناپلئون (1814م)

پس از استعفا و تبعيد ناپلئون بُناپارت در آوريل 1814م، كنگره تاريخي ويِن از روز چهاردهم اكتبر 1814م در ويِن پايتخت اتريش آغاز به كار كرد تا درباره متصرفات فرانسه طي جنگ‏هاي ناپلئون بُناپارت تصميم‏گيري كند. در ميانه كار كنگره ويِن، ناپلئون با فرار از تبعيدگاه خود در اواخر فوريه 1815م، بار ديگر در دوره كوتاهي معروف به حكومت صد روزه، قدرت را در دست گرفت و خود را آماده حمله به دشمنانش نمود. هرچند كه اين مسئله، روند فعاليت‏هاي كنگره ويِن را مختل نمود، اما با شكست دوباره ناپلئون از اتحاد اروپايى، كنگره ويِن كار خود را دنبال كرد. مسائلي كه كنگره با آنها روبرو بود، پيچيدگي و دشواري فراوان داشت چرا كه انقلاب فرانسه و جنگ‏هاي ناپلئون، ساختار اروپا را به كلي درهم ريخته بود. ولي آنچه بيشتر مورد توجه كنگره بود، برقرار كردن تعادل قوا براي حفظ صلح در اين قاره بود. دراين ميان، رقابت‏ها و دسيسه‏چيني‏هاي كشورهاي شركت كننده در كنگره، از پيشرفت اساسي كار، جلوگيري مي‏كرد و هر يك از آنها خواهان سهم بيشتري بودند. هم‏چنين بيشتر نمايندگان شركت كننده در كنگره مايل بودند كه تعادل قوا در اروپا به دوران قبل از انقلاب كبير فرانسه برگردد و سلاطين و فرمان‏رواياني را در كشورهاي مختلف روي كار آورند كه قبل از انقلاب فرانسه بوده‏اند. كشورهاي فاتح نيز هر يك، باجي در كنگره ويِن گرفتند و از كلاه امپراتوري متلاشي شده ناپلئون، نمدي به دست آوردند. بدين ترتيب كنگره ويِن نوعي پيروزي دولت‏هاي بزرگ و پيشرفت رژيم‏هاي سلطنتي عليه جمهوريت در اروپا بود. كنگره ويِن سرانجام در نهم ژوئن 1815م به كار خود پايان داد.