الحاق ايران به پيمان استعماري بغداد موسوم به "سنتو" (1334 ش)

كنفرانس كشورهاي عضو پيمان بغداد با شركت نخست‏وزيران ايران، تركيه، عراق، پاكستان و انگلستان و با حضور وزير امورخارجه آمريكا در بغداد به رياست نوري سعيد، نخست‏وزير عراق برگزار شد. در اين كنفرانس، پيمان سنتو منعقد شد كه اين پيمان در اصل به منظور جلوگيري از نشر كمونيسم به كشورهاي مجاور شوروي بود. چند روز قبل از اين كه حسين علاء نخست وزير ايران براي شركت در نخستين اجلاس پيمان بغداد عازم عراق شود، مورد سوء قصد يكي از اعضاي سازمان فدائيان اسلام با نام مظفر ذوالقدر قرار گرفته و از ناحيه سر مجروح شده بود. اما به رغم اين سوء قصد، علاء مسافرت خود را انجام داد و در كنفرانس بغداد شركت نمود. اين سوء قصد، نارضايتي افكار عمومي ايران را از شركت در اين دسته بندي نظامي به نفع غرب، نشان مي‏داد. سرانجام پس از پيروزي انقلاب اسلامي، ايران از عضويت اين پيمان استعماري خارج شد و سنتو عملاً منحل گرديد.

آغاز هفته بسيج

نام بسیج یادآور خاطره عزیزترین نهاد و بزرگترین مردان تاریخ ما است. نهادی که به تعبیر امام راحل تشکیل آن «یقینا از برکات و الطاف جلیه خداوند تعالی بود.» و «شجره طیبه و درخت تناور و پرثمری است که شکوفه های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین و حدیث عشق می دهد. بسیج مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدان گمنامی است که پیروانش بر گلدسته های رفیع آن، اذان رشادت و شهادت سرداده اند. بسیج میقات پا برهنگان و معراج اندیشه پاک اسلامی است که تربیت یافتگان آن نام و نشان در گمنامی و بی نشانی گرفته اند. بسیج لشکر مخلص خدا است که دفتر تشکیل آن را همه مجاهدان، از اولین تا آخرین امضا نمودند.»

آغاز عملیات عملیات نصر ۸ (1366ش)

شرح عمليات نيروها با حركت از محورهاي مختلف پس از 5 الي 8 ساعت راهپيمايي، در نزديكي مواضع دشمن استقرار يافته و به انتظار فرمان آغاز عمليات نشستند. سرانجام عمليات در ساعت 01:16 بامداد 29/8/1366 با رمز مبارك يا محمد بن عبدالله، ادركني آغاز شد و يگان هاي عملياتي به طور هماهنگ و هم زمان به مواضع دشمن يورش بردند و پس از يك ساعت موفق شدند قلل 1424، 1426 (قله اول)، 1418 (قله دوم) و 1391 (قله سوم) و قرارگاه تاكتيكي تيپ 39 را تصرف كنند. از ساعت 5 صبح، دشمن با بكارگيري عناصر باقيمانده از تيپ 39 پاتك كرده و توانست يكي از يگان هاي خودي را حدود 300 متر عقب براند. با روشن شدن آسمان، پاتك دوم عراق نيز شروع شد كه با مقاومت قواي خودي سركوب گرديد. پس از آن، هيچ تحرك موثر و مهمي از دشمن در طول روز اول مشاهده نشد. در شب دوم، نيروهاي خودي مجددا وارد عمل شده و سه قله ديگر گرده رش را تصرف كرده و در نهايت موفق شدند به طور كامل اين ارتفاع را در اختيار بگيرند. دشمن كه ارتفاع گرده رش را از دست داده بود، از روز سوم عمليات شروع به پاتك براي بازپس گيري اين ارتفاع كرد كه هر يك از آن ها با مقاومت طرف مقابل خنثي شد. از تاريخ 2/9/1366 نيروهاي اتحاد ميهني كردستان عراق روي ارتفاع ويولان وارد عمل شد. اين اقدام موجب شد دشمن توجه خود را به آن محور معطوف نمايد و پس از دو روز درگيري آن ها را به عقب براند. يك‌ ساعت‌ پس‌ از شروع‌ حمله، در همان‌ تاريكي‌ شب، سه‌ قله‌ حياتي‌ و مهم‌ منطقه‌ را آزاد و مقر قرارگاه‌ تاكتيكي‌ تيپ‌39 و گردان‌ يك‌ اين‌ تيپ‌ را در اختيار گرفتند. تنها مقر گردان‌2 اين‌ تيپ‌ در ادامه‌ يال‌ شمالي‌ كوه‌ گرده‌ رش‌ همچنان‌ در دست‌ دشمن‌ باقي‌ ماند كه‌ آن‌ هم‌ در شب‌ دوم‌ و در مرحله‌ پاياني‌ عمليات‌ آزاد شد. با پاتكهاي‌ يك‌ هفته‌اي، دشمن‌ نتوانست‌ نيروهاي‌ ايراني‌ را به‌ عقب‌ براند و اين‌ نقاط‌ حساس‌ را دوباره‌ در دست‌ بگيرد. از اين‌ رو با تثبيت‌ خطوط‌ خودي، شرايط‌ براي‌ انجام‌ عمليات‌ «بيت‌المقدس2» در بدترين‌ وضعيت‌ جو‌ي‌ زمستان‌ و در زير بارش‌ برف‌ و با وجود سرماي‌ كشنده‌ كردستان‌ مهيا شد. در اين‌ عمليات‌ دو روزه‌ علاوه‌ برگرفتن‌ جاي‌ پا و سرپل‌ در آنسوي‌ رودخانه‌ قلعه‌ چولان‌ و آزادسازي‌ شهرماووت،4 روستا نيز آزاد و چندين‌ دستگاه‌ تانك‌ و نفربر زرهي، ده‌ هادستگاه‌ خودروي‌ نظامي، انواع‌ ماشين‌هاي‌ مهندسي‌ و راه‌سازي، چندين‌ قبضه‌ آتشبار توپخانه‌ و شماري‌ انبار مهمات‌ منهدم‌ و4 تيپ‌ پياده،3 گردان‌ توپخانه،2 گردان‌ كماندويي‌ و1 گروهان‌ تانك‌ ارتش‌ عراق‌ نيز متلاشي‌ شد. و بيش‌ از2200 تن‌ از نيروهاي‌ دشمن‌ كشته‌ و زخمي‌ شدند و يا به‌ اسارت‌ درآمدند. همچنين‌ چند دستگاه‌ تانك، يك‌ دستگاه‌ رادار «رازيت» و مقداري‌ سلاح‌ و مهمات‌ به‌ غنيمت‌ رزمندگان‌ اسلام‌ در آمد.

ولادت رسول خاتم، پيامبر اكرم(ص) بنابر قول اهل سُنَّت (سال عام الفيل)

سرانجام پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاد. برترين مخلوق خدا ظاهر شد، باران «رحمة للعالمين» باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فيضان كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود. در شهرى كه شرافتش را از و لادت او دريافت كرد، چشم به جهان گشود : «لا اقسم بهذا البلد ، و انت حل بهذا البلد: اى پيامبر چون تو در اين شهر هستى به اين شهر قسم مى خورم.» امام على(ع) در رابطه با مكان تولد پيامبر فرموده اند: «مولده بمكة» مكه اين شهر امن خدا، زادگاه آخرين سفير الهى بر خلايق گرديد. شهرى كه بواسطه دعاى ابراهيم محل امان و امن همه موجودات اعم از نبات و حيوان و انسان گرديد:«و اذ قال ابراهيم رب اجعل هذا البلد آمنا» تعبير قرآن در آيات ابتداى سوره بلد نشان مى دهد كه مكه به خاطر اقامت پيامبر در اين شهر و تولدشان درآن، شرافت يافته و مورد قسم خداوند واقع گشته است. ولادت رسول اكرم را در عام الفيل معادل سال 570 ميلادى گفته اند. روز ولادت ايشان 17 ربيع الاول بود . امام على (ع) در خطبه اى ميلاد پيامبر(ص) را اينگونه توصيف مى كنند:«كريما ميلاده» پيامبرى كه براى كرامت بخشيدن به انسانها مبعوث شده و غايت بعثت او انحصار در تتميم مكارم اخلاقى دارد، ميلاد او نيز همواره با كرامت و به دور از هر دنائت و پستى بوده است. برنامه انبياء تكريم انسانهاست. و چون دين اسلام اتم و اكمل اديان است و پيامبر -اكرم انبياء- براى تتميم كرامتها پا به عرصه وجود نهاده است، لذا در عالم وجود، ميلادى كريم تر از اين ميلاد رخ نداده است.چ با ميلاد پيامبر(ص) حوادث شگرف و تحولات عجيبى در زمين و آسمان پديد آمد. در روايتى از امام صادق(ع) نقل شده كه ابليس در آسمان هاى هفتگانه رفت و آمد مى كرد وقتى عيسى(ع) متولد شد ابليس از سه آسمان محروم گرديد، و در چهار آسمان ديگر آمد و شد داشت و با تولد پيامبر اكرم(ص) از رفت و آمد هفت آسمان محروم و ممنوع گرديد و ستارگان آسمان، شيطان را از آسمان مى راندند. حوادثى نيز در زمين رخ داد. از جمله آنها به لرزه درآمدن ايوان كسرى و فرو ريختن چهارده كنگره آن، خاموش شدن آتشكده فارس، خشك شدن درياچه ساوه، سرنگون شدن بتها و اتفاقات ديگرى كه در كتب تاريخ اسلام به تفصيل بيان شده است.

آغاز هفته‏ ي وحدت

دراین هفته ، رسالتمدار بزرگ، حضرت محمد بن عبدالله (ص) دیده به جهان گشود تا نعمت خدا، بربندگان تكمیل شود ، راه از چاه باز شناخته گردد و مردم در سایه نبوتش ، از ضلالت به هدایت ، از ظلمت به نور و از تفرقه به وحدت برسند.

مرگ "لئو تولْسْتوي" نويسنده بلندآوازه روسي (1910م)

لئو تولْسْتوي، نويسنده شهير روسي در نهم سپتامبر سال 1828 در روسيه به دنيا آمد. از نوجواني استعداد درخشان و هوش سرشارش، معلمان را به تعجب وا مي‏داشت. لئون در جواني وارد ارتش شد ولي پس از مدتي به نويسندگي روي آورد و به آموختن زبان‏هاي فرانسه و يوناني همت گماشت. تولستوي در ميانسالي، از زندگي احساس نارضايتي مي‏كرد و ترديد و زدگي در قلب او ريشه مي‏دوانيد. او مدام در جستجوي زندگي بود، در معناي مسيحيت سير مي‏كرد و سرانجام به اين نتيجه رسيد كه انجيل، خطاها و تحريفات بسيار دارد اما منكر معني اصلي مسيحيت، نشد. از اين رو بيست سال آخر عمر تولستوي براي حكومت روس دردسر به حساب مي‏آمد، او را تحت نظر قرار داده و بيشتر آثارش را ممنوع كردند. هم‏چنين يك كليسا وي را در 72 سالگي تكفير كرد. وي در قحطي سال 1891م با دريافت كمك‏هاي انساني به ياري مردم شتافت و در اواخر عمر، چنان بلندآوازه شد كه تقريباً همه دنيا او را مي‏شناختند و به آثار و شخصيتش ارج فراوان مي‏نهادند تا جايى كه مهاتما گاندي رهبر هند طي نامه‏اي به تولستوي، خود را خاكسار تولستوي خواند. تولستوي در سال‏هاي پاياني عمر خود، تزار دوم لقب گرفته بود، زيرا حكومت بيم داشت كه حتي كوچك‏ترين تعرُّضي به او بكند. او در روسيه به استثناي تزار، يگانه كسي بود كه مي‏توانست هر چه دلش مي‏خواهد بگويد و در امان باشد. او اين آزادي را با قدرت قلمش و با نمونه‏وار زيستنش به دست آورده بود. تولستوي عالي‏ترين نمايشگر روح ملت روس به شمار مي‏رود. او همانند يك دانشمند الهيات و معتقد به اصول اخلاقي در جستجوي مرام دوستي پاك و بي‏آلايش بود كه در مسيحيت اوليه وجود داشت. تولستوي در ميان رفاه و ثروت و شهرت، شكاكيتي در دل داشت و تحولي را در دلش ايجاد كرد كه آيين تولستوي نتيجه آن بود. اين آيين مبتني بر عشق مسيحي و متضمن اصل عدم مقاومت در برابر شرّ است. تولستوي كه آميخته‏اي از خصوصيت‏هاي متناقض بود و نمي‏توانست زندگي را با انديشه‏هاي خويش وفق دهد در مورد مذهب به تغيير عقيده رسيد و به ارتدوكس گرويد. وي در كتاب اعتراف، سرخوردگي پيايى خود را از زندگي آميخته به لذت، مذهب قراردادي و علم و فلسفه بيان مي‏كند. با اين حال تولستوي اعلام كرد كه ديگر براي پرستندگان، زمان آن فرا رسيده است كه دست از آداب ظاهري و قشري بردارند و به حقيقت و راستي بپردازند. وي خواهان خدمت متقابل، مساوات اجتماعي و كوشش مشترك براي از بين بردن ول‏خرجي‏ها و زياده‏روي توانگران و مسكنت و رنج بي‏نوايان بود كه اين، مذهب واقعي اوست. شهرت و بقاي تولستوي به سبب داستان‏هايش بود. عظمت كتاب جنگ و صلح او، علاوه بر وسعت موضوع و كمال هنرمندي، در بيان نكته‏هاي فلسفي و اخلاقي موجود در آن نهفته است. تولستوي در اين اثر به شيوه‏اي بسيار كامل، حوادث اساسي زندگي از تولد، بلوغ و ازدواج تا كهولت، مرگ و نيز جنگ و صلح را مورد توجه قرار داده است و به همين دليل از طرف منتقدان به عنوان حماسه‏اي بزرگ مورد ستايش قرار گرفته است. اگر چه داستان‏ها و كتاب‏هاي تولستوي با ستايش و پيروزي همراه گشت، با اين حال وي معتقد بود هنر دروغي بيش نيست و من ديگر نمي‏توانم اين دروغ زيبا را دوست داشته باشم. تولستوي به سبب ترسيم دنياي معاصر و معرفتش درباره عالم محسوس و ملموس و توجّهش به مسائل انساني و هنر داستان‏نويسي، مرد بزرگ و رمان‏نويس برجسته و ممتاز روسيه در قرن نوزدهم به شمار مي‏آيد. علاوه بر جنگ و صلح، از تولستوي آثار متعددي به يادگار مانده كه هنر چيست، حاجي مراد و تاريخ ديروز... از آن جمله است. لئو تولستوي سرانجام در بيستم نوامبر 1910 م در حالي كه خانه را ترك كرده بود، همانند بي ‏نواترين افراد، در بي‏خانماني و سرگرداني در 85 سالگي درگذشت.