اجتماع بزرگ مردم تهران درباره تعيين نوع حكومت در مقرّ محمدعلي شاه قاجار (1287 ش)

در گيرودار نهضت مشروطه‏خواهي، در بيست و دوم آبان 1287 ش به دستور شيخ فضل‏اللَّه نوري، اجتماع بزرگي در باغ شاه، مقر محمدعلي شاه قاجار، با شركت روحانيون، رجال، معاريف، بازرگانان، اصناف و مالكين تشكيل شد و مذاكراتي پيرامون نوع حكومت در ايران آغاز گرديد. شيخ فضل اللَّه فرياد برآورد، مشروطه با شريعت سازگار نيست و تلگراف‏هايي را كه از طرف بعضي از روحانيون شهرها و مردم در مخالفت با مشروطه غير مشروعه رسيده بود قرائت كرد. سرانجام نامه‏اي به شاه نوشته و از شاه خواستند از مشروطه صرف نظر نمايد .عده زيادي اين نامه را امضا كردند كه امضاء اول مربوط به شيخ فضل‏اللَّه نوري بود. در پي اين درخواست علما ومردم، محمدعلي شاه هم آن را تاييد نمود.

رحلت فقيه مبارز و نستوه آيت ‏اللَّه "شيخ عبداللَّه مازندراني" از رجال دوران مشروطه(1291 ش)

آيت‏اللَّه شيخ عبداللَّه مازندراني در حدود سال 1219 شمسي (1256 ق) در بار فروش مازندران به دنيا آمد و مقدمات را در زادگاهش فراگرفت. سپس به عراق مهاجرت كرد و در كربلا از محضر عالم بزرگ، شيخ زين‏العابدين مازندراني استفاده كرد. وي از آن‏جا راهي نجف اشرف شد و نزد اساتيد نامداري همچون شيخ‏مهدي كاشف الغطاء و ملامحمد فاضل ايرواني و به ويژه ميرزا حبيب‏اللَّه رشتي به مدارج والاي علمي دست يافت به طوري كه در زمان حيات اساتيدش، در زمره مدرسان مطرح و برجسته حوزه نجف به شمار مي‏رفت. شيخ‏عبداللَّه مازندراني پس از فوت ميرزا حبيب اللَّه رشتي به عنوان يكي از مراجع تقليد، مورد توجه شيعيان به ويژه اهالي گيلان و مازندران قرار گرفت و عده زيادي، از ايشان تقليد مي‏كردند. اين عالم مجاهد در جريان نهضت مشروطه به همراه آخوندملامحمدكاظم خراساني و ميرزا خليل، در حوزه نجف، به عنوان يكي از سه رهبر ديني و فكري اين جنبش مردمي عمل مي‏كرد و با صدور اعلاميه‏هاي متعدد و رهنمودهاي سازنده، به هدايت مردم مي‏پرداخت. از شيخ عبداللَّه مازندراني آثار متعددي بر جاي مانده كه رساله الوقف، شرح شرايع، كتاب التجاره و كتاب الرَّهن و... از آن جمله‏اند. اين فقيه سترگ سرانجام در روز بيست و دوم آبان 1291ش برابر با چهارم ذي‏حجّه 1330ق در هفتاد و دو سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و در صحن شريف علوي در نجف اشرف به خاك سپرده شد.

وفات حضرت سكينه بنت الحسين(ع) (117 ق)

حضرت سكينه بنت الحسين(ع) از زنان بزرگ اسلام و نواده‏ي امام علي(ع)، در حدود سال 42 هجري قمري در مدينه به دنيا آمد. آن حضرت داراي اخلاقي فاضله، صفاتي حميده، بلاغت، فصاحت و جود و كَرَم بود. آستان بيانش، مرجع ادبا و فضلا و شعراء و ارباب كمال بود و در شعر و ادب مهارت داشت. او همسر عبداللَّه بن حسن(ع) پسر عموي خود بود و از مادري با نام رباب به دنيا آمد. آن حضرت به همراه پدر، عموها و ديگر اعضاي خانواده از مدينه راهي كربلا شد و در نوزده سالگي پدر و بستگان را از دست داد و رنج اسارت كشيد. از آن پس راهي مدينه شد تا سرانجام در 75 سالگي در مدينه وفات يافت.

مرگ "وارن اِرْپه" معروف به "ارپنوس" مؤسس نهضت خاورشناسي هلند (1624م)

توماس وارِن اِرْپه معروف به اِرْپنوس، خاورشناس معروف هلندي و مؤسس نهضت خاورشناسي در هلند در يازدهم سپتامبر 1584م در شهر گوركُم هلند به دنيا آمد. وي پس از پايان دروس متوسطه در زادگاهش، وارد دانشگاه ليدنِ هلند شد و علاوه بر تحصيل در رشته الهيات، به سبب علاقه به خاورشناسي، زبان عربي را نيز فرا گرفت. ارپنوس سپس براي مطالعه كتب خطي شرقي، به انگلستان، فرانسه، آلمان و ايتاليا سفر كرد و ضمن پي بردن به اختلاف ميان زبان عربي فصيح و لهجه عاميانه، زبان‏هاي فارسي، عربي و تركي را به طور كامل آموخت. در اين حال ارپنوس تصميم گرفت كه قواعد زبان عربي را به اختصار و با اسلوب آموزشي، تدوين كند. وي پس از چندي، براي نخستين بار، با اعتقاد مسلمانان به اسلام آشنا شد و جايگاه قرآن و نقش سنت نبوي(ص) در عقيده اسلامي را دريافت. اِرپنوس در سال 1613م، به عنوان استاد زبان عربي دانشگاه ليدن برگزيده شد و به انجام امور تحقيقاتي در اين زبان پرداخت. وي در آغاز كتابي در زمينه نحو عربي منتشر كرد. اين كتاب، نخستين اثري است كه در تعليم زبان عربي فصيح با روش صحيح آموزشي تهيه شده و به قلم دانشمندي اروپايى به رشته تحرير درآمده بود. كتاب دستور زبان عربي ارپنوس به مدت دو قرن، به عنوان متني بي‏رقيب براي تدريس زبان عربي، در اروپا مورد استفاده قرار مي‏گرفت. وي هم‏چنين مجموعه‏اي از ضرب المثل‏هاي عربي را گرد آوري كرد و پس از انتشار چند كتاب، ترجمه‏هايى از كتب تورات و انجيل ارائه نمود. علاوه بر آن، ارپنوس نوعي از حروف چاپي عربي را طراحي كرد و براي اين حروف، چاپ‏خانه مستقلي بنيان نهاد. او مدتي نيز به بررسي حوادث روزگار پيامبر اسلام(ص) در برخي كتب عربي پرداخت تا اين‏كه در سيزدهم نوامبر 1624م در چهل سالگي درگذشت.