محققان دانشگاه فناوری برلین قصد دارند آنچه در ستاره‌ها رخ می‌دهد را در موتور جت شبیه‌سازی کنند تا بتوانند بدون نیاز به سوزاندن سوخت‌های فسیلی انسان را به فضا برسانند.
براساس گزارش ساينس الرت، اين موتورها كه به پلاسما جت شهرت دارند، بايد بتوانند نسبت به موتورهاي عادي فضاپيماها را با سرعتي بالاتر به حركت درآورند و بدون نياز به سوزاندن سوخت‌هاي فسيلي انسان‌ها را به خارج از اتمسفر زمين برسانند.
محققان آلماني در تلاشند اين موتورها را از قالب آزمايشگاهي خارج كرده و در فضاي واقعي مورد آزمايش قرار دهند. به جاي سوزاندن سوخت فسيلي و هواي فشرده شده و خروج تلفيق اين دو به صورت توده‌اي از آتش و دود از امتداد فضاپيما براي ايجاد نيروي رانشي، موتور پلاسما جت آنچه در ستاره‌ها يا هم‌جوشي‌هاي گداختي رخ مي‌دهد، را شبيه‌سازي مي‌كند.
اين موتور با برانگيختن و فشرده‌ساختن گاز به شكل پلاسما برق و در نهايت ميدان الكترومغناطيسي ايجاد مي‌كند. اكنون محققان قصد دارند با قرار دادن اين موتور در جت مسافربري وسيله نقليه‌اي بسازند كه مي‌تواند در ارتفاع بسيار بالا پرواز كرده و در عين حال بتواند دوباره فرود بيايد.
به گفته محققان جت‌هاي مجهز به اين موتورها مي‌توانند به سرعتي برابر 20 كيلومتر بر ثانيه دست پيدا كنند. با اين‌همه هنوز براي تكميل چنين موتوري چندين مانع وجود دارد، اول اينكه محققان از رانشگرهاي كوچك استفاده كرده‌اند كه براي اينكه بتوان يك جت معمولي را با كمك آن به حركت درآورد به 10 هزار رانشگر نياز خواهد بود. از اين رو در اين مرحله دانشمندان قصد دارند از 100 تا 1000 رانشگر براي به پرواز درآوردن جتي كوچكتر استفاده كنند.
دومين مشكل نياز شديد به باتري براي اين رانشگرها است كه بايد بسيار سبك باشند و در عين حال از گنجايش بالايي برخوردار باشند و اين حقيقت كه رانشگرها بايد در نهايت بزرگتر ساخته شوند تنها اين مشكل را دوبرابر مي‌سازد. از اين رو محققان قصد دارند از راه‌حل‌هايي مانند استفاده از رآكتورهاي يكپارچه گداختي يا صفحات خورشيدي براي رفع اين مشكل استفاده كنند.